platyna
Encyklopedia PWN
chemik niem.;
magmowa skała głębinowa składająca się prawie wyłącznie z oliwinu (zwykle częściowo przeobrażonego w serpentyn);
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektroda o silnie rozwiniętej powierzchni;
elektroda stosowana w pomiarach woltamperometrycznych, wykonana z metalu (platyny) lub materiałów węglowych, w kształcie pręcika lub dysku, wirująca w trakcie pomiarów;
elektrokataliza
przyspieszanie (kataliza) reakcji elektrodowej w wyniku silnego oddziaływania, często z utworzeniem wiązania chem., reagenta (substratu, produktu pośredniego lub końcowego) z powierzchnią elektrody;
[gr.],
